Sareeta; ik zal haar niet meer dan een maand elke avond op de Rijks Academie geschilderd hebben. Israëlisch van nationaliteit met ravenzwart haar, knal rode lippen en een prachtig lichaam waar twee fantastische tieten aan vast zaten. Ze loenste, wat het geheel nog sensueler maakte. Ik was in de zevende hemel.

In het begin was ze wat nukkig. Ze had een voorliefde voor liggende poses, dan kon ze slapend haar geld verdienen.

Tussen alle Noord Europese roze varkens billetjes was ze de parel uit duizend en een nacht, die zich weelderig voor je tentoon spreidde en vervolgens opging in Oriëntaalse sferen.

In de pauzes schreed ze de met haar evenbeeld bepakte ezels langs en toonde een duidelijke voorkeur voor mijn creaties.

Onze gesprekken werden na een week vertrouwelijker.

Ze vroeg me een keer om vijf gulden. Ik toonde haar mijn vijf losse guldens, waarna ze me uitlegde van die geen gebruik te zullen maken. Ze had wat coke gekregen om op een aangename manier haar werk tot een goed einde te kunnen brengen. Die avond moest ze zitten. Ze was praktisch ingesteld...

Niet alleen wij, aanstormende kunstenaars, mochten van haar verschijning genieten. Ze vertelde me dat ze soms in de ochtend gekleed in gala kostuum naar een terras op het Waterlooplein ging en dan een glas champagne bestelde. Ze hoopte bij de voorbijgangers de illusie op te wekken een welgestelde maar verdwaalde gravin te zijn. Toch was ze niet helemaal overtuigd van het efeect van haar tableau vivant.

Op een avond werkte de verwarming niet en mocht ze van de professor haar kleren aanhouden. Dit ontstemde haar zeer. Na enig nadenken besloot ze welk lichaamsdeel koud te laten worden en welk warm blijven kon. Voor de spiegel probeerde ze de diverse mogelijkheden. Het resultaat was spectaculair. Blote tieten zijn mooi, maar nog mooier zijn gedeeltelijk over de rand piepende tepels.

De daaropvolgende keren kwam ze met een scala aan hoog gehakte schoenen, voiles, sieraden en zwarte handschoenen. De lessen begonnen wat later; een en ander moest met zorg op de juiste plaats worden gedrapeerd of juist niet. Ik wist vaak niet hoe gauw ik mijn kwasten pakken moest…

Er ontstond een vriendschap niet alleen gebaseerd op de uiterlijke schijn. Ze had naast alle weelderigheid ook haar tedere kanten.

Ze voelde zich vaak verloren en alleen. Behalve een vriend bezat ze twee tortelduiven. Ze kon prachtig vertellen over hoe die tegen elkaar op koerden, terwijl de vriend niet altijd even lief was. Ik toonde medeleven.

Haar vriend werkte ’s nachts en dien ten gevolge waren haar nachten eenzaam. Ik suggereerde, dat ze naar de bioscoop kon om de tijd te doden. Het probleem diende zich aan met wie te gaan. Ik offerde me op en welke film het zijn moest, mocht zij beslissen.

Op een mooie lente avond togen we op weg naar het Leidsche plein. Ik droeg een armoedige lange groene legerjas (gekocht op het Waterlooplein), zij een kort leren jack met daaronder een nog kortere rok. Ze had speciaal voor mij haar mooiste schoenen aan, maar die waren wat groot. Dus hing ze half aan mijn arm en zwikte op de mijlenhoge naaldhakken voort. Aan de andere arm bungelde een grote tas vol hulpstukken. We zagen er fantastisch uit.

Ik moest nog even naar de academie, ik was wat vergeten en toen ik er weer aan kwam, zag ik een politie kever uiterst langzaam voorbij kruipen.

Toen ze mij de behoeftige dame weer bij de arm zagen nemen, vertrokken de agenten gerustgesteld.

Drie honderd meter verder stopte een taxi midden op straat. De chauffeur sprong er uit, rende op Sareeta af en nam haar in zijn gespierde armen. Een schoen kwam op het trottoir terecht en terwijl zij daar zo bungelde, smeekte hij haar nooit meer ruzie te maken. Dat leek mij een goed idee, de chauffeur was zeker twee meter groot en duidelijk een sportschool fanaat. Hij rende terug naar zijn volle taxi en reed weg. Mij had hij niet zien staan.

Ik besloot mijn Morgen Koningin kuis te behandelen. Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn… Haar keuze was de film: ‘Stay as you are’.

klik op de afbeelding om een trailer van de film te zien.

Voor ze kreunend steeds verder in haar stoel onderuitzakte, moest ze naar het toilet om haar neus te poederen. Dat was een hoge trap op en toen mijn geisha na er nog mooier uit te zien voorzichtig de trap af waggelde, steeg er naast mij een bewonderend gefluister op. Drie heren vergaten hun voetbalverhalen en becommentarieerden het dalende schone. Trots liep ik met mijn twee cola’s naar mijn verovering.

Toch heb ik haar op de tram gezet, al vermoedde ik haar van andere intenties. De chauffeur had nogal indruk op me gemaakt en ik wilde geen reden tot een nieuwe ruzie zijn.

De dagen erna verdween ze naar een ander lokaal, maar na een week meldde ze zich weer in het mijne. Die avond hadden we twee modellen.

In de pauze fluisterde ze me toe, dat ze inmiddels van haar taxi chauffeur af was.

Even later kwam mijn vriendin mij begroeten.

Aan het einde van de les is Sareeta weggegaan om nooit meer terug te keren. 

Ooit dacht ik haar in Paradiso te zien, maar helaas. Ze is voorgoed verdwenen.

Ik heb nog een gouache gemaakt in 1979 met haar in een vredige slaap in mijn bezit. In anderhalf uur onder grote hoogspanning gemaakt. Maat: 50 x 70 cm. Ik zal deze schets nooit verkopen.

Alle exotische vrouwen leiden mij onvermijdelijk terug naar mijn eerste Grote Muze. In Barcelona heb ik een dame als model gehad, die veel overeenkomsten met haar vertoonde. Een welgevulde echo klonk tussen de torens van de Sagrada Familia. 

En ook als een droomgezicht verschijnt ze nog af en toe op half voltooide doeken. Op een doek gemaakt in 2002, leeft ze vertrapt onder een stier door.

Kan dat zijn omdat ik een nieuwe liefde om mij heen had en geen onnodige verklaringen wenste te moeten geven? Is de herinnering aan haar zo alles verblindend, dat ik haar weg poetsen moest?

Ik vraag me af of haar beeld zo lang bij me zou zijn gebleven, als ik haar niet op de tram gezet had. De schoonheid van het leven bestaat voor de helft uit niet uitgekomen dromen. En wat betreft sommige is het misschien maar beter ook. Wie weet wat voor irritaties het beeld van haar vervuild hadden.

Nu wordt Sareeta elk jaar mooier...

Het is lente. 

Deze maal moet het me dan toch echt moeten lukken de onweerstaanbare Salomé terug te toveren! 

Op mijn nieuwe doek heeft een nieuwe femme fatale alleen zwarte handschoenen aan.

Barcelona, april 2017.

P. S.:

Enige weken later: misschien is het me deze maal gelukt, maar zeker is het niet. Dit is mijn femme fatale van 2017: BLACK GLOVES.

Zie het ontstaan in deze video.