Dag Bert,
Ik denk dat ik je verhaal een beetje begrijp.
En ik lees dat het urinoir misschien door Elsa von Freytag-Loringhoven gemaakt/bedacht is. Niet dat het verder wat uitmaakt voor je verhaal.
We zijn naar een tentoonstelling van Zadkine geweest, in Beelden aan Zee.
Wij vonden het de moeite waard. Nog een dingetje over De verwoeste stad: de rondleidster vertelde dat dat beeld niet in opdracht van Rotterdam is gemaakt. Zadkine zag de verwoeste steden in o.a. Nederland en ook Rotterdam. Hij heeft toen uit zichzelf een kleine versie gemaakt. Op een tentoonstelling raakten Rotterdammers (de directeur van de Bijenkorf) 'gecharmeerd' en ze bestelden een grote versie. Waar 'plaats' jij bv. Zadkine in de wereld der kunstenaars?
En in juni (!) gaan Anthe, Douwe, Corrie en ik naar de Mattheus.
Frans
Dag Bert,
Wat ben ik het met je eens! En om maar meteen een antwoord te geven op de vraag van Frans m.b.t. het beeld van Zadkine: De verwoeste stad van Zadkine is een fantastische weergave van de wreedheid van de woedende oorlog in gestileerde vorm, aangrijpend en schokkend. Kunst in de meest directe zin van het woord. Maar kunst is niet pas kunst als het schokkend is. Al die 'kunst' bedenksels, conceptueel dan wel gewoon gerotsooi met verf, modder, stront en wat dies meer zij en daar tekstueel betekenis aan verlenen is alleen maar aandachttrekkerij wat soms, vaak, heel veel geld oplevert. Fijn voor de createur als die dat geld tenminste ontvangt maar armzalig voor het kijkend publiek dat kuddematig in verwondering raakt, ooooh jaaah (?). Zonder gezond kritisch te zijn. Wat is dit voor troep, wat moet ik ermee ?
Er was ooit een programma op TV met een kwis waarbij de winnaar een kunstwerk cadeau kreeg. Het kunstwerk was over het algemeen niet veel soeps en op een dag bestond het kunstwerk uit een doek van 50x50cm of zoiets, groen geschilderd (had ik zoiets al niet eerder gezien, maar dan in een andere kleur?). De betreffende kunstenaar mocht daarbij uitleggen wat het voorstelde. Stralend vertelde hij dat het mooie van dit doek was dat je zelf kon fantaseren wat het was: een zonovergoten weide waar zo kindertjes kwamen spelen, een voetbalveld een halsdoek , wat je maar wilde..., fantastisch ! De ontvangster was er heel groos mee, een echt kunstwerk! Daarna heb ik wel vaker gelijksoortige verklaringen gehoord. Droevig. Schokkend. Géén kunst. Afval voor de élite die zich kunstkenner voelt, wil voelen, bij het clubje wil horen en er ook heel veel geld voor over heeft. Zonde! Dat geld kun je veel beter besteden, aan kankeronderzoek bijvoorbeeld, maar dat terzijde.
Wat kunst is valt moeilijk te duiden maar zoals Bert het analyseert, geweldig Bert, brengt ons wel heel dicht bij wat het wel is. Je zelfportret is aangrijpend, die uitdrukking van radeloosheid... Kop op, Bert. Je maakt fantastisch werk. Zoals ik je al eerder zij, inspirerend! Ga door met waarin je gelooft, blijf jezelf. Je krijgt mooie opdrachten, dat betekent waardering van mensen die de waarde van je werk juist inschatten en dat betekent heel veel. Laten we de bewonderaars koesteren die o.a. jouw werk waarderen, wat ze blij maakt en ontroert. En dank je wel voor je fantastische analyse.